Welcome to Williamsburg: ik ben verhuisd!

Van Nederland, naar Mexico, naar Manhattan, naar … Williamsburg. In twee maanden tijd ben ik drie keer verhuist. Daar blijft het nu – als het goed is – bij, want ik heb eindelijk een eigen appartement. Niet meer in het hart van New York, maar in Brooklyn.

Voor iedereen die zich afvraagt: Waarom ben je in hemelsnaam van hartje Manhattan naar het ‘verre’ Brooklyn verhuisd? Je wilde toch altijd dichtbij het Empire State/Times Square/Central Park/etc. wonen? Hier een korte uitleg over mijn keuze om naar een andere borough te verkassen.

Het Webster is echt een prettige plek om te beginnen. Ik kan het iedereen aanraden. Je leert er in no-time nieuwe mensen kennen en het is een veilige plek. En ja, het ligt super centraal. Toeristische hotspots op loopafstand. Je woont echt midden in het hart van het commerciele/toeristische New York. Je moet er alleen niet te lang blijven als je van plan bent langere tijd in New York te wonen, want met de gedeelde restaurantzaal, badkamers en een eenpersoonsbed dat meer aanvoelt als een gevangenisstretcher, voelt het meer als een plek waar je logeert dan als een thuis. En wie mijn eerdere blogs gelezen heeft, weet dat alle viezigheid/drukte/stank/zwervers/junks/lawaai er me net even iets te veel van het goede werd.

Wonen in Brooklyn was nooit bij me opgekomen. In mijn wereld was alleen Manhattan interessant. Dat is immers het New York dat je ziet in de films en op tv. En ik kwam met nogal een filmbeeld naar NYC. Tot ik steeds meer mensen leerde kennen die in Williamsburg woonden. Ineens was ik wekelijks in de wijk aan de East River te vinden. Ik was meteen verkocht. Het karakter van de wijk is artistiek, industrieel, sportief en alternatief. Als ik hier over straat loop ga ik niet over mijn nek van urinelucht en word ik nooit achterna gezeten door junkies. In tegenstelling tot Midtown, waar je vooral kantoorpanden, winkel- en restaurantketens vindt, is dit veel meer een woonwijk met authentieke barretjes, hippe koffiezaakjes en boetiekjes. Kortom: ik voel me er meer dan thuis. Binennkort zal ik een uitgebreidere blog over Williamsburg schrijven. Nu eerst mijn appartement!

De woonkamer met rechts onze voordeur en Kimberley’s kamer & links achterin de badkamer

Sinds 01 juli woon ik op de tweede (en daarmee de bovenste) verdieping van 488 Metropolitan Avenue. Het gebouw ligt pal naast de I-278, een van de drukste snelwegen van Amerika. Naast ons gebouw zit een geweldige rockbar. Als je er binnenloopt verwacht je eerder ergens aan de Route 66 te zijn, dan in New York. Dankzij dubbelglas en oordoppen merk ik gelukkig helemaal niets van zowel het verkeer als de dronken barbezoekers. Het is een oase van rust in vergelijking met de constante sirenes en toeters uit Midtown. Het appartement heeft drie kamers, maar momenteel wonen alleen ik en Kimberley er. We hopen dat dat voorlopig blijft, maar de kans bestaat altijd dat er iemand nieuws bij komt.

Je komt ons appartement binnen in de open woonkeuken. Rechts van de deur is het woongedeelte met een bank en tv, links is de keuken. Achter de woonkamer ligt de compacte – maar meer dan prima – badkamer en de slaapkamer van Kimberley. Voorbij de keuken ligt – een nu lege – slaapkamer – en mijn kamer. Mijn kamer ligt aan de straatkant en ik vind het heerlijk om uit mijn ramen te loeren en de mensen op straat te observeren. Er staat een twee(!!!!)persoons bed in met een dekbed (!!), een ruime ingebouwde kledingkast en een bureau. Natuurlijk heb ik de boel zelf aangekleed met meuk van thuis. Het voelt echt helemaal als mijn eigen plekkie en dat geeft een hoop rust.

Het dak van het gebouw is voor iedereen (dat wil zeggen, Kimberley en ik en twee jongens die in het appartement onder ons wonen) toegankelijk. Er staan nog geen terrasmeubels en het uitzicht is … op de snelweg, maar het is heerlijk om in ieder geval naar buiten te kunnen en er te zonnen op mijn yoga matje. De metro stopt bijna voor de deur en wat ook voor de deur staat is een van de beste taco trucks van New York. Mij hoor je niet klagen. Op een kleine tien minuten lopen zit een prima supermarkt en aan het eind van de straat ligt Domino Park (je weet wel, dat park met dat bizar mooie uitzicht over de skyline). Wassen doen we in een waserette, aan de overkant van de straat. Een keer per week sleur ik mijn vieze was mee en terwijl de machines hun werk doen, wacht ik in een koffietentje met een boek. Nogmaals: mij hoor je niet klagen.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

Maak een website of blog op WordPress.com